Verslag EK Nederland - 13 en 14 augustus

Afgelopen weekend hebben we deelgenomen aan het EK Rallycross in Valkenswaard. Een enerverend weekend met wisselende weersomstandigheden en heftig sleutelwerk dat met een kater beloond werd …

Voor het zover was moesten we nog wel alle zeilen bijzetten om überhaupt mee te kunnen doen!
Tijdens de Belgische EK, een week eerder, waren we in de 3e manche met technische schade uitgevallen en dat moest nog wel eerst gerepareerd worden. Toen we thuis de aandrijflijn demonteerden bleek dat het voor-differentieel onherstelbaar beschadigd was. En dat niet alleen, ook de tussenaandrijving die zorgt voor de verdeling van de aandrijving naar voor en naar achter was defect. Maar Marko offerde zijn laatste vakantieweek er aan op en Kees heeft er een afspraak in Frankrijk voor verschoven waarna alles weer op zijn pootjes terecht kwam. Geweldig bedankt voor deze spontane opoffering van jullie tijd!!

Vrijdagochtend vertrokken we al op tijd en ’s middags hadden we ons hele hebben en houden weer op de oude vertrouwde stek in Valkenswaard opgebouwd en kon wat ons betreft het feest beginnen.
Op zaterdagmorgen hebben we twee keer een vrije training gereden die naar volle tevredenheid verliepen. We waren weliswaar niet het snelste maar we zaten er goed bij.

Ook de technische controle nadien liet niets verontrustends zien en we konden ons met een gerust hart opmaken voor de tijdtraining.
Die verliep niet bepaald naar wens. Een van onze “concullega ’s” reed danig in de weg en boorde ons een goede tijd door de neus. En dat terwijl Ron nog wel flink wat ruimte had genomen bij de start. Jammer, maar zo gaan de dingen soms.

Op naar de 1e manche. Net voor we aan de beurt waren viel er een flinke bui en de wedstrijdleiding hing het “wet race” bord op. Dat betekent dat men met regenbanden mag rijden. Voor ons een nieuwe ervaring want we hebben met de Seat in de huidige setup nog niet eerder met een “full wet” afstelling gereden.

Het resultaat viel tegen, de gekozen afstelling van de achterwielen maakte de auto nerveus en onbetrouwbaar. Onderstuur ging onverwacht over in overstuur en omgekeerd en daarmee was de wegligging niet geschikt voor een goed resultaat. Een wijze les die maakte dat er snel iets anders verzonnen moest worden.
Na het groot onderhoud, waarbij geen onverwachte zaken aan het licht kwamen, genoten we van een heerlijke Chinese maaltijd bij Jos en Thea Kuypers. Hartelijk bedankt, het was heerlijk!!

Nadat het ‘s nachts enorm had geregend bleek op zondagmorgen de hele paddock drijfnat te zijn. Ook het circuit lag er mistroostig bij en dan vooral het onverharde gedeelte. Met enige tegenzin haalden we de optimistisch gemonteerde droogweer banden er weer af. In tegenstelling tot de 1e manche gaven we de achter ophanging een normale setting en gingen de “stabi’s” er helemaal af. Ook de demping werd opengezet en zo ging Ron de vrije training in.

Zo zag het er een heel stuk beter uit en we keken vol vertrouwen de 2e manche tegemoet. De auto zat van onder to boven vol met modder dus eerst maar even wassen.

De 2e manche begon Ron met een zeer goede start maar bij het aansnijden van de eerste bocht werd hij door een doldrieste actie van Andy Scott in de muur geduwd. Het resultaat was een vrijwel niet meer te besturen auto en wederom een slechte tijd als gevolg daarvan. De actie van Scott bleef onbestraft, jammer.

Terug in de paddock werd eerst de auto snel ontdaan van een dik pak modder alvorens we een diagnose konden stellen. Het stuurhuis bleek krom te zijn en het vervangen daarvan is een enorme klus gezien de beschikbare tijd tussen twee manches in. Ook moest er nog schade aan de kunststof carosseriedelen worden gerepareerd.
De reparaties en de benodigde wijzigingen in de afstelling, vanwege de snel opdrogende baan, zorgden er voor dat Ron tien tellen te laat op de startgrid aankwam voor de 3e manche. In eerste instantie mocht Ron echter toch starten maar een al op Ron’s startplek opgestelde Engelsman weigerde om op te schuiven en zorgde daarmee voor een omme draai in de besluitvorming van de “Clerck of the Course” (nota bene een Nederlander). Ron werd alsnog de start geweigerd en kon rechtsomkeert maken. We zijn erg teleurgesteld in de ruggengraat van de wedstrijdleiding die zo zijn oren laat hangen naar de nukken van een rijder.
Ons restte dus niets anders dan de rest van de, overigens mooie, wedstrijden vanaf de tribune te bekijken. Hierdoor hadden we wel tijd om enkele genodigden uitgebreid te informeren over de auto en het team.

En zo kwam er een einde aan een enerverend autosportweekend waar we met gemende gevoelens op terug kijken. Enerzijds jammer van het wedstrijdverloop maar anderzijds trots op wat we onze gasten konden vertellen over onze sport, de teamgeest, de sponsoren en onze historie.

Rest ons Sjaak Noordermeer en al zijn medewerkers te bedanken voor een goed georganiseerde EK en de ongedwongen sfeer die er heerste.

Tot de volgende keer ...