EK Verslag Frankrijk 2003 - De vrije training

Zaterdagnacht is het gaan regenen. Eerst een beetje maar toen een fikse wolkbreuk. In het rennerskwartier is het één grote modderboel van gele klei. Eerst maar eens begonnen met het inmiddels traditionele ontbijt van gebakken eieren met bacon. Een goede voedingsbodem voor een drukke dag.

Het regent niet meer als er met de vrije training begonnen wordt maar de baan is nog kletsnat en door de gele klei spekglad. Over de bandenkeuze hoeft niet lang nagedacht te worden. Er wordt voor gekozen om met de “full wets” te gaan rijden. Slicks met een flink profile er in zodat ze veel water kunnen verwerken. Ook aan de setup van de wielophanging en de schokbrekers wordt niets veranderd. Eerst maar eens kijken hoe de auto het doet op de baan. In de vrije training gaan er per keer vier auto’s van dezelfde klasse de baan op voor drie ronden. Ze starten met tussenpozen van 10 seconden. De eerste keer start Ron als eerste.

Hij lijkt zich al snel thuis te voelen op de baan en in de laatste van de drie ronden is hij al sneller dan de anderen. De teamleden kijken elkaar verbaasd maar ook verheugd aan. Dit lijkt goed te gaan worden... Ron is erg tevereden over hoe de auto ligt en er wordt besloten niets te veranderen aan de setup voor de volgende run. Weer gaat hij de baan op. Ook nu weer elke ronde snellere tijden en wederom sneller dan de anderen op de baan. De baan droogt aardig op en de rondetijden worden steeds beter. De baan is echter niet droog genoeg om met andere banden te kunnen gaan rijden. Ron kan het rijden van de snelste tijd in elke run volhouden.Ook in de derde en de vierde run is hij steeds het snelt. De stemming in het team is opperbest. Ze wisten wel dat die Snoeck snel was maar dit ging wel even een stukje beter dan wat iedereen gedacht had.
Terug in het rennerskwartier stapt Ron tevreden uit de auto.
Meteen wordt begonnen aan het controleren en schoonmaken van de auto.

Het is weer gaan regenen dus iedereen is blij dat we donderdag het vertrek wat hebben uitgesteld om de tent te kunnen meenemen.

Even tijd om met Ron te praten. Hij vindt het een pracht circuit en voelde zich er al erg snel op thuis. Het is een erg snelle baan met een heel lang recht stuk er in. Het is voor het eerst dat hij op een circuit de vijfde versnelling nodig heeft. De topsnelheid op het rechte stuk ligt erg hoog. Ondanks de chicane in het eerste deel wordt er vlak voor het rempunt een topsnelheid gehaald van 175 Km per uur. Dit is ook precies het punt waar de baan van asfalt in gravel overgaat dus het afremmen vanaf die snelheid gebeurt in de gravel om daarna meteen een 180 graden bocht in te duiken. Om iemand er op dat punt uit te remmen heb je dus wel een groot hart nodig. Dat geldt overigens ook voor de chicane op het rechte stuk. Er zit een rare duik in zodat de maag gaat protesteren. Na de eerste paar voorzichtig proberen kan Ron de chicane echter volgas door waardoor je op die hoge topsnelheid uitkomt aan het eind van het rechte stuk.

Ron vond het wel jammer dat de baan zo nat was. Op het asfalt is er eigenlijk maar één goede lijn te rijden. Naast die lijn is het te vies om iemand uit te remmen of in te halen. Ook over de ligging van de auto is hij erg tevreden. Omdat het weer zachtjes is gaan regenen wordt er aan de afstelling van de wielophanging en de schokbrekers niets veranderd. Zou het droog gebeleven zijn dan had hij de schokbrekers iets anders willen afstellen.
Vanmiddag de tijdtraining. We zijn hoopvol gestemd ...

Verder: De tijdtraining

www.RonSnoeck.com